Franek Kimono
Piotr Fronczewski, znany aktor, wcielił się w postać Franka Kimono, która była humorystycznym odzwierciedleniem kultury disco. Charakterystyczną cechą Franka Kimono była melodeklamacja, czyli sposób wykonywania utworów, w którym śpiew przeplata się z mówionym słowem. Za koncepcję tej postaci odpowiadał Andrzej Korzyński, znany również jako Andrzej Spol, który współpracował z Mariuszem Zabrodzkim i Sławomirem Wesołowskim. Do współtworzenia tekstów zaproszono także Krzysztofa Gradowskiego. Wybór Fronczewskiego na wokalistę nastąpił podczas pracy nad ścieżką dźwiękową do filmu „Akademia pana Kleksa”, gdzie aktor udowodnił swoje umiejętności wokalne. W 1983 roku na rynek trafił singel zawierający utwory „King Bruce Lee karate mistrz” i „Dysk Dżokej”, a rok później wydano pełny album na winylu. Album ten doczekał się kilku reedycji na CD, które ukazały się w latach 1991, 1999 i 2008. Pomimo że Franek Kimono miał być satyrą na disco, publiczność przyjęła go z entuzjazmem, podobnie jak inne muzyczne żarty tamtych czasów. Dzięki tej płycie Fronczewski zyskał popularność na parkietach dyskotek, a utwory takie jak „King Bruce Lee Karate Mistrz”, „Dysk Dżokej” czy „Ja jestem Menago” stały się hitami.
Formacja Nieżywych Schabów
Na początku swojej działalności, zespół znany był jako Formacya Nieżywych Schabuf, z Jackiem Pałuchą pełniącym rolę lidera, wokalisty i twórcy tekstów. Ich muzyka, mieszanka awangardy, kabaretu i popu, nie poddawała się łatwej klasyfikacji. W 1985 roku mieli okazję zaprezentować swoje utwory na festiwalu w Jarocinie. W 1988 roku zespół zyskał na popularności dzięki składowi, w którym obok Pałuchy występowali: Rafał Łuszczyk grający na basie, Wojciech Wierus jako gitarzysta, Aleksander Klepacz i Jacek Otręba odpowiedzialni za klawisze oraz Robert Bielecki na perkusji. W tym składzie nagrali swój debiutancki album „Wiązanka melodii młodzieżowych” w Studiu Programu Trzeciego. Po wydaniu tego albumu, kariera grupy nabrała ogólnopolskiego rozgłosu. Ich hit „Klub wesołego szampana”, z charakterystycznym refrenem „Chciałabym, chciała” i słowami Wojciecha Płocharskiego, zaśpiewany wspólnie z aktorką Małgorzatą Pieńkowską, przez trzy tygodnie królował na szczycie Listy Przebojów Programu III. Inne utwory, takie jak „Kibel”, „Swobodny Dżordż” czy „Centrum Wynalazków”, również cieszyły się dużą popularnością, zajmując wysokie miejsca na listach przebojów.
Fisz
Bartosz Waglewski, znany szerzej jako Fisz, to wszechstronny polski artysta urodzony w Warszawie. Jego talent wykracza poza granice muzyki – jest kompozytorem, wokalistą, instrumentalistą oraz producentem. Fisz jest również autorem tekstów, które często charakteryzują się zabawą słowem, a jego zainteresowania artystyczne rozciągają się również na malarstwo. W świecie muzyki znany jest z udziału w takich zespołach jak Tworzywo Sztuczne, Bassisters Orchestra, Kim Nowak oraz The Redaktors. Wspólnie z ojcem, Wojciechem Waglewskim, prowadził program radiowy, a obecnie można go usłyszeć w Radiu Nowy Świat. Jego umiejętności doceniono w 2011 roku, kiedy to magazyn Machina umieścił go na liście 30 najlepszych polskich raperów. Fisz jest artystą, którego twórczość nie da się łatwo zaklasyfikować do jednego gatunku muzycznego. Jego kariera rozpoczęła się od hip-hopu, kiedy to był członkiem zespołu RHX. Jego debiutancki album „Polepione dźwięki” z 2000 roku nadal nosił hip-hopowe wpływy, a inspiracje twórczością Mos Defa były wyraźnie słyszalne. Rok później pojawił się album „Na wylot”, który kontynuował muzyczną drogę artysty. W 2002 roku Fisz jako pierwszy hip-hopowy artysta wystąpił w prestiżowym Muzycznym Studio Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej. Następnie zaczął eksplorować inne gatunki muzyczne, w tym jazz na płycie „F3”, by później powrócić do hip-hopowych korzeni na wydawnictwie „Piątek 13”.
Felicjan Andrzejczak
W 1979 roku Felicjan Andrzejczak zadebiutował na scenie muzycznej, prezentując „Peron łez”, który przyniósł mu uznanie na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. W kolejnych latach, do 1981, artysta miał okazję występować w warszawskim Teatrze Na Targówku, znanym obecnie jako Teatr Rampa, a także był gościem Teatru Muzycznego w Gdyni. Pod koniec 1982 roku Andrzejczak rozpoczął współpracę z zespołem Budka Suflera, co zaowocowało powstaniem trzech znanych utworów: „Jolka, Jolka pamiętasz”, „Czas ołowiu” oraz „Noc komety”. W 1985 roku, podczas XXII edycji festiwalu w Opolu, artysta zaprezentował „Trzeci akt”, za który otrzymał prestiżową Złotą paterę z bursztynem. W latach 1987 i 1988 Andrzejczak ponownie miał okazję wystąpić na opolskim festiwalu, tym razem prezentując utwory „Ekscentryczny dance” i „Siedem nocy”. Te piosenki również zyskały popularność i znalazły się na listach przebojów Polskiego Radia.
Feel
Zespół Feel, który swoją działalność rozpoczął w Katowicach w 2005 roku, przeszedł kilka zmian nazwy zanim osiągnął obecną formę. Początkowo znany jako 'Q2′, później przemianowany na 'Kupicha Band’, ostatecznie przyjął nazwę, pod którą jest rozpoznawalny dziś. Debiutancki album grupy, zatytułowany po prostu „Feel”, ukazał się 26 listopada 2007 roku. Największym sukcesem zespołu do tej pory jest zdobycie głównej nagrody Bursztynowego Słowika oraz nagrody publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 2007 roku. Wówczas Feel rywalizował z takimi gwiazdami jak Emmanuel Moire, Sophie Ellis-Bextor czy September. Zespół cieszy się ogromną popularnością w Polsce, a wydane dotychczas single spotkały się z nieoczekiwanie dużym sukcesem, co zaskoczyło wielu niezależnych krytyków muzycznych. Największym przebojem grupy, który jest znany w całym kraju, jest utwór „A gdy jest już ciemno”. Wśród innych popularnych piosenek Feel znajdują się „No Pokaż Na Co Cię Stać”, „Jak Anioła Głos”, „Pokonaj Siebie”, „W Odpowiedzi na Twój List” oraz „Pokaż Mi Niebo”.