Polscy wykonawcy na literę J

Justyna Steczkowska

Ta artystka to prawdziwy multitalent. Znana jest nie tylko z umiejętności wokalnych, ale również jako skrzypaczka, kompozytorka, autorka tekstów, aktorka i fotograf. Jej głos charakteryzuje się imponującą czterooktawową skalą, co jest rzadkością wśród polskich wokalistek. Jej talent przyniósł jej szerokie uznanie w świecie muzyki, a jej twórczość, pełna charyzmy i unikalnego stylu, zyskała serca milionów fanów w Polsce. Jej osiągnięcia zostały docenione licznymi nagrodami, w tym sześcioma Fryderykami, dwoma Wiktorami, Różą Gali oraz Bursztynowym Słowikiem. W swojej karierze wydała 16 albumów studyjnych, stworzyła 300 piosenek i nakręciła około 40 teledysków. Na swoim koncie ma również tysiące zagranych koncertów. Ponadto, jej wizerunek zdobił ponad 100 okładek różnych magazynów.

Jula

Artystka zyskała rozgłos dzięki publikacji swoich amatorskich nagrań muzycznych w sieci. Jej muzyczna kariera nabrała tempa w 2007 roku, kiedy to wraz z Kamilą Jankowską stworzyła utwór „Sprzeczność serc”. Pięć lat później, w 2012 roku, wydała swój pierwszy solowy singel „Za każdym razem”, który szybko podbił polskie stacje radiowe, zdobywając pierwsze miejsce na listach przebojów. Domowa wersja tego utworu cieszyła się ogromną popularnością w internecie, przekraczając milion odsłon. W maju tego samego roku artystka zaprezentowała się na festiwalu TOPtrendy 2012 w ramach konkursu Trendy, gdzie zdobyła uznanie publiczności, internautów oraz słuchaczy radia RMF Maxxx. Niedługo potem, podczas 49. KFPP w Opolu, wystąpiła z tym samym przebojem w konkursie Premiery. Latem artystka została uhonorowana w kategoriach Najlepszy debiut oraz Najlepszy artysta na gali Eska Music Awards 2012, gdzie była również nominowana w kategoriach Najlepsza artystka i Najlepszy hit.

Jan Pietrzak

Jan Stefan Pietrzak przyszedł na świat w stolicy Polski, na warszawskim Targówku, 26 kwietnia 1937 roku jako dziecko Wacława i Władysławy Pietrzaków. Znany był jako założyciel i przewodząca postać dwóch grup satyrycznych – studenckiego kabaretu działającego w Hybrydach w latach sześćdziesiątych oraz Kabaretu pod Egidą, który rozpoczął swoją działalność w 1967 roku i kontynuował nieokreślony czas. Pietrzak zasłynął jako autor ogromnej liczby utworów, które w humorystyczny sposób odzwierciedlały polską rzeczywistość i nastroje społeczne przez ostatnie pięćdziesiąt lat. Jego talent do komentowania wydarzeń społecznych i politycznych był niezrównany, szczególnie w kontekście przemian, jakie zachodziły w społeczeństwie podczas przełamywania okresu komunistycznego. Jedna z jego patriotycznych piosenek, „Żeby Polska była Polską”, zyskała ogromną popularność w 1980 roku, stając się nieoficjalnym hymnem ruchu Solidarność. Wiele z jego wypowiedzi, refrenów i charakterystycznych zwrotów na stałe zapisało się w pamięci milionów Polaków. Pietrzak wprowadził do polskiego kabaretu nowatorski sposób narracji, który zainspirował wielu innych artystów. Zyskał nawet miano „ojca chrzestnego” rodzimej sceny kabaretowej. Był mentorem dla wielu utalentowanych artystów, przyczyniając się do ich sukcesów i pomagając w zdobyciu popularności, co zaowocowało wyłonieniem się nowych gwiazd polskiej estrady.

Jan Kaczmarek

Jan Kaczmarek, pochodzący z Pniew, gdzie ukończył tamtejsze liceum, wybrał ścieżkę edukacyjną związaną z elektroniką, zdobywając wykształcenie na Politechnice Wrocławskiej. Jego kariera artystyczna rozpoczęła się od współtworzenia Kabaretu Elita, gdzie współpracował z takimi osobistościami jak Tadeusz Drozda, Jerzy Skoczylas czy Roman Gerczak. W kolejnych dekadach, od lat 70. do 90., Kaczmarek był związany z Polskim Radiem Wrocław, gdzie tworzył razem z Andrzejem Waligórskim i brał udział w słuchowiskach, w tym w popularnej serii „Z pamiętnika młodej lekarki”. Twórczość Kaczmarka nie ograniczała się jedynie do występów kabaretowych. Był on również autorem licznych tekstów piosenek, które przekroczyły liczbę dwustu, w tym takich hitów jak „Kurna chata” czy „Do serca przytul psa”. Ponadto, jego dorobek obejmował opowiadania i felietony, które cieszyły się uznaniem czytelników. Niestety, życie Jana Kaczmarka zostało przerwane przez chorobę Parkinsona, z którą zmagał się od lat 80. Odszedł w 2007 roku, zostawiając po sobie bogate dziedzictwo artystyczne. Jego ostatni spoczynek znalazł na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.

Jan Borysewicz

Jan Józef Borysewicz, znany również jako Jan Bo, urodził się 17 kwietnia 1955 roku we Wrocławiu. Jest on uznanym polskim artystą, który zyskał sławę jako wokalista, multiinstrumentalista, kompozytor, a także jako wybitny gitarzysta i autor tekstów. Borysewicz jest przede wszystkim znany jako lider i jeden z założycieli popularnego zespołu Lady Pank. Ponadto, rozwijał swoją karierę solową pod nazwą Jan Bo, współpracując z takimi artystami jak Grzegorz Ciechowski, Jacek Skubikowski, Urszula czy Ewa Bem. Jego wkład w rozwój muzyki to także założenie Fundacji Akademia Jana Borysewicza, która organizuje warsztaty muzyczne.

Jacek Lech

W młodości założył zespół muzyczny, gdzie pełnił rolę wokalisty i skrzypka. Jako siedemnastolatek, zdobył pierwsze miejsce w jazzowym konkursie „Mikrofon dla wszystkich”. W roku 1966 dołączył do zespołu Czerwono-Czarni jako solista, a jego debiutancka piosenka „Bądź dziewczyną moich marzeń” szybko stała się hitem. Rok później, podczas piątej edycji Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, otrzymał wyróżnienie za utwór „Pozwólcie śpiewać ptakom”. Jako członek Czerwono-Czarnych miał okazję wystąpić razem z The Rolling Stones oraz wziąć udział w wykonaniu mszy beatowej „Pan przyjacielem moim”.

Jacek Kaczmarski

Pierwszy raz zaprezentował swoje dzieła publicznie na Warszawskim Jarmarku Piosenki w 1976 roku. Sukces nie omijał go również rok później, kiedy to na krakowskim festiwalu studenckim otrzymał wyróżnienie za piosenkę „Obława”. Jego twórczość była związana z różnymi artystycznymi grupami, w tym z kabaretem Jana Pietrzaka, zespołem Piosenkariat oraz Teatrem na Rozdrożu. W 1979 roku artysta ten, wspólnie z Przemysławem Gintrowskim i Zbigniewem Łapińskim, stworzył program poetycki „Mury”, który później został rozszerzony o kolejne dzieło zatytułowane „Raj”. W 1981 roku, podczas festiwalu w Opolu, został uhonorowany nagrodą dziennikarzy za „Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego”, a w sierpniu tego samego roku zdobył drugą nagrodę na festiwalu w Gdańsku. W swojej twórczości poruszał również tematykę sztuki, co zaowocowało programem „Muzeum”, będącym poetycką interpretacją polskiego malarstwa i odnoszącym się do dwustuletniej historii Polski. Innym jego dziełem był program „Krzyk”, zainspirowany obrazem Edwarda Muncha. Jego piosenka „Mury” niespodziewanie stała się hymnem dla powstającego ruchu „Solidarności” oraz dla opozycji antykomunistycznej, mimo że pierwotnie nie była z tym związana.