Honorata Skarbek
Honorata Skarbek, znana również jako Honey, to artystka, która urodziła się w Zgorzelcu 23 grudnia 1992 roku. Jej kariera muzyczna to nie tylko śpiew, ale także tworzenie tekstów piosenek oraz prowadzenie bloga poświęconego modzie. W dorobku artystycznym Honoraty znajdują się cztery albumy studyjne, które noszą tytuły „Honey”, „Million”, „Puzzle” i „Sunset”, wydane odpowiednio w latach 2011, 2013, 2015 i 2018. Dodatkowo, artystka wypuściła dwa minialbumy: „Come Closer / Hard Drive 2012” oraz „Codependency”. Jej twórczość została doceniona przez słuchaczy, co zaowocowało zdobyciem dwóch złotych płyt za sprzedaż albumów. Sukcesy Honoraty Skarbek nie ograniczają się jedynie do sprzedaży płyt. Została ona uhonorowana wieloma nagrodami muzycznymi, w tym na festiwalu TOPtrendy w 2011 roku, gdzie otrzymała Viva Comet za debiut roku, a także specjalną nagrodę „Super Expressu” podczas 50. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Ponadto, jej talent został doceniony na Young Stars Festival w 2015 roku. Artystka była również nominowana do wielu prestiżowych nagród, w tym na Kids’ Choice Awards, Eska Music Awards, Glam Awards, Polsat Sopot Festival oraz MTV Europe Music Awards
Zespół Hey
Zespół Hey, który swoje korzenie ma w Szczecinie, rozpoczął swoją działalność muzyczną w 1992 roku. Założycielem grupy był gitarzysta Piotr Banach, a do pierwszego składu dołączyli inni muzycy ze szczecińskiego środowiska rockowego. Wśród nich byli Katarzyna Nosowska, Marcin Żabiełowicz, Robert Ligiewicz oraz Marcin Macuk, którego jeszcze w tym samym roku zastąpił Jacek Chrzanowski. Szybko po swoim debiucie, zespół zyskał drugą nagrodę dziennikarzy na festiwalu w Jarocinie, co otworzyło mu drogę do podpisania kontraktu z wytwórnią Izabelin Studio. W 1993 roku światło dzienne ujrzał ich pierwszy album studyjny zatytułowany „Fire”. W początkowych latach swojej działalności Hey cieszył się ogromną popularnością, a ich muzyka, inspirowana grunge’em, przyciągała szerokie rzesze fanów. Zjawisko to zostało nawet określone mianem Heyomanii.
Hemp Gru
Hemp Gru to zespół muzyczny, który zasłynął na polskiej scenie rapowej. Jego początki sięgają 1998 roku, kiedy to w stolicy Polski, Warszawie, dwóch raperów postanowiło połączyć swoje siły. Byli to Robert Darkowski, znany jako Wilku, który wcześniej występował w FJS i Molesta Ewenement, oraz Maciej Bilka, występujący pod pseudonimem Bilon. W skład grupy wchodzili również Piotr Szulc, czyli DJ Steez, oraz Marek Omelańczuk, znany jako Żary, pełniący rolę hypemana. W trakcie swojej działalności Hemp Gru współpracowało z licznymi artystami i grupami muzycznymi, wśród których można wymienić WWO, Zipera, Pono, Peję, Sokoła, Korasa, Ero, ZIP Skład, Pablopavo, Włodiego, RRI, Bez Cenzury, JWP, THS Klika, Dixon37, Firmę i Ras Lutę. Zespół był także ściśle powiązany z kolektywem Diil Gang, w którego skład wchodzili między innymi Damian Krępa, znany jako Bas Tajpan, Maciej Bilka, DJ Steez, DJ Story, Przemysław Łuniewski, pseudonim Fuso, Hudy HZD, Jasiek MBH, Jongmen, Kubiszew, Kulfon, Łukasz Paluszak, czyli Paluch, Szczurek, Szwed SWD, Robert Darkowski oraz Marek Omelańczuk.
Happysad
Zespół Happysad, który swoje początki ma w Skarżysku-Kamiennej od 2001 roku, zyskał ogromną popularność w Polsce. Znany z wypełniania sal koncertowych, zespół może pochwalić się imponującą liczbą ponad 1300 występów, a także osiągnięciem sukcesów w postaci platynowych i złotych płyt. W dodatku, ustanowili rekordy frekwencji w wielu znanych klubach. Debiutancki album „Wszystko jedno” pojawił się w lipcu 2004 roku, a już rok później fani mogli cieszyć się kolejnym – „Podróże i pod prąd”. Trzeci album, „Nieprzygoda”, miał swoją premierę w 2007 roku podczas trzeciej edycji festiwalu SKARfest, który organizuje Happysad. Album ten szybko zdobył pierwsze miejsce na liście OLIS i ostatecznie uzyskał status platynowej płyty, podobnie jak „Wszystko jedno”. Koncert Happysad zarejestrowany na DVD pod tytułem „Na żywo w STUDIO” od razu po wydaniu, 24 listopada 2008 roku, otrzymał złotą płytę, a następnie w ciągu kolejnych sześciu miesięcy osiągnął status platynowej płyty. W 2011 roku, z okazji dziesięciolecia działalności, zespół wydał specjalne wydawnictwo „Zadyszka”. Składało się ono z dwóch części: na pierwszej znajdowały się interpretacje utworów Happysad w wykonaniu innych zespołów, a druga część to DVD z zapisem koncertu z Jarocina, gdzie zespół świętował swoje urodziny wraz z zaproszonymi gośćmi. Następne albumy grupy, w tym „Mów mi dobrze” z 2009 roku oraz „Ciepło/zimno” z 2012 roku, również zadebiutowały na szczycie listy OLIS i niebawem zdobyły złote, a później platynowe statusy, potwierdzając nieustającą popularność zespołu na polskiej scenie muzycznej.
Hanna Banaszek
Pod koniec lat 70. Hanna Banaszak rozpoczęła swoją karierę artystyczną, która od samego początku charakteryzowała się różnorodnością i autentycznością. Wśród osób, które zwróciły na nią uwagę, byli znani poeci i kompozytorzy, takie postaci jak Jerzy Wasowski czy Jonasz Kofta. Banaszak nie przestaje współpracować z wybitnymi polskimi twórcami, w tym z Janem „Kantym” Pawluśkiewiczem czy Zbigniewem Preisnerem. Jej talent zaowocował również udziałem w produkcjach filmowych, gdzie wcieliła się w różne role, a także użyczyła głosu Hanki Ordonówny w filmie „Miłość ci wszystko wybaczy”. Jej umiejętności docenił również Aleksander Bardini, który podkreślał jej wyjątkową polszczyznę i elegancję w muzyce. Bardini był pełen podziwu dla jej zdolności do tworzenia muzycznych ozdób, które harmonijnie wplatała w swoje wykonania, nadając im niepowtarzalny charakter.
Hanka Ordonówna
Hanka Ordonówna, znana również jako Marianna Tyszkiewicz, urodziła się w pierwszych dniach sierpnia 1902 roku w stolicy Polski. Jej rodzice, Władysław i Helena Pietruszyńscy, wychowywali ją w Warszawie, gdzie jej ojciec pracował na kolei. Już od najmłodszych lat Hanka wykazywała zainteresowanie sztuką, co zaowocowało nauką baletu w prestiżowej szkole przy Teatrze Wielkim. Kariera artystyczna Hanki rozpoczęła się w wieku zaledwie 16 lat, kiedy to po raz pierwszy wystąpiła na scenie teatrzyku rewiowego „Sfinks”. Jej talent taneczny szybko został dostrzeżony, co pozwoliło jej na otwieranie kolejnych spektakli, zarówno solo, jak i w parze z Bolesławem Brodelkiewiczem. W tym czasie, pod wpływem sugestii Karola Hanusza, zdecydowała się na przyjęcie pseudonimu artystycznego Anna Ordon. Życie prywatne Hanki nie było pozbawione dramatów. Gdy przeżywała nieszczęśliwą miłość do Janusza Sarneckiego, podjęła desperacką próbę samobójczą, która na szczęście nie zakończyła się tragicznie, ale pozostawiła na jej ciele bliznę. W późniejszym czasie, już jako piosenkarka, zadebiutowała w „Sfinksie” utworem „Szkoda słów”, do którego słowa napisał Artur Tur.
Halina Młynkova
Halina Mlynkova, urodzona 22 czerwca 1977 roku w Trzyńcu, to artystka o polsko-czeskich korzeniach, która zyskała rozpoznawalność jako piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów. Jej kariera artystyczna obejmuje również sporadyczne występy jako prezenterka telewizyjna i aktorka, a jej pochodzenie wiąże się z regionem Zaolzia. W okresie pięciu lat, od 1998 do 2003, Mlynkova była głównym głosem popularnego zespołu Brathanki. Wspólnie z grupą nagrała dwa albumy studyjne, które przyniosły jej duży sukces. Pierwszy z nich, „Ano!”, ukazał się w 2000 roku, a drugi, „Patataj”, rok później. Oba albumy przyniosły zespołowi nie tylko wysoką sprzedaż, czego dowodem jest czterokrotnie platynowy status pierwszego z nich, ale także uznanie w branży muzycznej, co potwierdza Fryderyk za album roku w kategorii etno/folk, przyznany za „Patataj”. Zespół Brathanki zyskał popularność dzięki takim hitom jak „Czerwone korale”, „Gdzie ten, który powie mi”, „Siebie dam po ślubie” oraz „W kinie, w Lublinie – kochaj mnie”.
Halina Frąckowiak
Jej debiut miał miejsce w poznańskim Domu Kolejarza, gdzie odbywały się eliminacje do II Festiwalu Młodych Talentów. Początkowo nie planowała udziału w konkursie, lecz przekonała ją do tego koleżanka, argumentując, że uczestnicy mają wolny wstęp. Wystąpiła z piosenką „Mister wonderful”, co nie tylko zapewniło jej awans do kolejnego etapu, ale również zaowocowało propozycją koncertów z popularnym zespołem „Czerwono-Czarni”. W finale festiwalu w Szczecinie zaprezentowała utwór „I’m sorry” Brendy Lee, co pozwoliło jej znaleźć się w prestiżowej grupie Złotej Dziesiątki Laureatów, obok takich nazwisk jak K. Sobczyk czy Z. Sośnicka. W maju 1964 roku rozpoczęła regularne występy w Klubie Stoczni Gdańskiej STER, gdzie współpracowała z zespołem Ryszarda Poznakowskiego „Tony”. W tym okresie zyskała również uznanie krytyka muzycznego Jerzego Waldorffa, który w tygodniku „Świat” przepowiadał jej imponującą karierę w branży muzycznej, porównując ją do Ewy Demarczyk.